matka ziemia
Ptaki i motyle
Rzeki i góry tworzy
Ale nigdy nie przewidzisz jej następnego
ruchu
Możesz jedynie próbować
Nie ma sensu pytać dlaczego
Nie można jej kontrolować
Podąża zawsze własną drogą
Z każdym oddechem
I z każdym wyborem
Przebywamy jej drogę
Znajduje w nas siłę
Wierząc, że twoja dusza żyje
Po kres czasu…
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.