W matni czasu

Godzina, tydzień, wiek....... ktoś zatarł rachubę czasu.
Uśpiony każdy mój nerw a nicość wychodzi z lasu.
Gdzieś kiedyś było inaczej, ktoś kiedyś ufał i był
teraz już zmył go szmat czasu teraz już minął jak sen


Zegarek na ścianie okłamał,ze raptem minęła godzina
widocznie zegarki w mym świecie nie maja prawa istnienia.


Ta ciemność to tylko obłuda, ten ból nie może być wieczny
ta głupia w sercu posucha i mózg co myśli zawzięcie.
To sen jak magia powtarzam, to sen i chcę sie obudzić.
Latami siedzę przy oknie, i wieki odliczam na chmurze.


zegarek na ścianie okłamał,ze raptem minęła godzina
widocznie zegarki w mym świecie nie maja prawa istnienia.


Więc dobrze, odejdę w nie pamięć i zatrą się wszelkie zdarzenia.
Po deszczu co zmyje nadzieje i burzy co zniszczy wspomnienia.
Okryje mnie pancerz dla obcych, zbuduje mur twardy solidny
i tylko pamiętaj na zawsze, nie możesz jak ja stać sie inny.

zegarek na ścianie okłamał,ze raptem minęła godzina
widocznie zegarki w mym świecie nie maja prawa istnienia.
po latach odeszłam od okna i krocząc w świat lepkiej obłudy
jak inni zaczęłam odliczać, powstały, znowu sekundy.

autor

Sara SZost

Napisany: 2008-02-07 Dodano: 2008-02-07 13:35:38

Ten wiersz przeczytano 469 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie