Medytacja nad kubkiem kawy...
Gdy się czeka... czeka... czeka... czasem tylko kawa ratuje człowieka przed niechcianym snem...
Pomagasz odnaleźć sens w
bezkresnym czekaniu.
Twój smak daje mi siłę,
by się nie poddać...
by trwać...
żyć...
iść dalej...
Otwierasz me oczy na piękno.
Twe ciepło rozpływa się cichym szeptem po
mym ciele.
Dzięki tobie opieram się nocy,
Królowej snu...
autor
Nutka
Dodano: 2006-11-12 20:58:45
Ten wiersz przeczytano 440 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.