Melancholia
Marzenia ubrane w smutek
otulam jesiennym liściem
trudno pozbierać szczęście
gdyż myśli są wciąż inne
Zniknęły życzenia stokrotne
przyozdobione kwiatami
plądruje po mojej ścieżce
jakieś licho nieznane
Na cały świat się gniewam
jak każdy pragnę miłości
nie będę się rozczulać
coraz bliżej do wiosny
autor
maria35
Dodano: 2015-09-16 13:13:46
Ten wiersz przeczytano 1319 razy
Oddanych głosów: 32
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (32)
Nie warto się rozczulać,tylko iść przed siebie
Marysiu,
ładny,optymistyczny przekaz:)
Serdeczności przesyłam:)
bardzo ładny melancholijny wiersz...tak, aby do
wiosny:) pozdrawiam
Wiosna budzi wszystko do zycia.:)
Nim sie obejrzymy, ona, juz bedzie. Tak szybko czas
ucieka.
Wierszem, wyrazilas, swoja melancholie, wyraznie w
wersach.
Pozdrawiam.
Ładnie, melancholijnie o jesieni
Pozdrawiam
Coraz bliżej jak dalej
Podoba się:) jak do wiosny ...
Ładnie... warto przemyśleć sugestie Krzemanki i MC:)
Prawdziwa miłość nie lęka się jesieni...;-D
byle do wiosny
i będzie radośniej :)
pozdrawiam:)
Zawsze "byle do wiosny" dobre na poprawę nastroju.
Nie jestem pewna czy
/plądruje "po" mojej ścieżce/
czy po prostu
/plądruje moją ścieżkę/
a może inaczej?
Wymownie o jesiennej depresji. Msz
nie plądruje się po czymś, tylko coś,
więc raczej "plądruje moją ścieżkę" niż "plądruje po
mojej ścieżce".
Miłego dnia.
miłość lubi wiosnę ,ale lubi zaskakiwać,,,,pozdrawiam
:}
Szczęście ucieka często, kiedy tylko się zbliżymy.
Może Jesień zaskoczy lub miłość przyjdzie w płatkach
śniegu. Pozdrawiam pogodnie.
Smutno Mario
Pozdrawiam serdecznie:-)