Mendicus… a może jednak...

Ironia życia leży w tym, że żyje się je do przodu, a
rozumie do tyłu:)

niestety tak jak nie można zatrzymać opływającego
czasu tak i naszego podążania drogą życia...

podoba mi się ten semafor hi hi hi:)))) "życie
przeleci - jak trzasnąć batem…" zapinkala, aż
strach myśleć. Pozdrawiam Autora.

najważniejsze nie stac w miejscu, a skoro nie można
się cofnąc to pozostało iść tylko do przodu

Takie to życie, najpierw jest piękne, bojowe, a gdy
dokonasz te swoje to i owo, zaczynasz powoli pokornie
opuszczać głowę. Lecz póki trwa, utrzymaj twarz,
jeszcze nie przyszedł niechciany wiatr.

chwyć, za ozydle życie, mój panie,
idź znów do przodu… podnieś semafor…:)

"Życie… jak życie… toczy swe koło" na
takie słowa aż przenikają mnie dreszcze bolesne... nie
lubię jak ludzie tak mówią, opuszczają ręce, że już
nic, i nigdzie, i nigdy, i w ogóle umierać pora, jakby
nie widzieli ramienia semafora, którego podniesienie
zależy wyłącznie od nich.

(...)
nie ma już sensu dalsze pisanie,
pleść dyrdymałów, smętnych metafor…Plec, bo
swietnie Ci to idzie...:)

życie jak życie...toczy koło..i łapie własny ogon....

,,Idź znów do przodu" choć młodość niekoniecznie
oznacza świadomości rządzenia światem. Pozdrawiam!

czasu nie zatrzymasz, ważne że pierś wypinasz :)

Idzie noc a tu trza podnieść semafor :)))