Merisi
W tym mroku wciąż jest tyle światła
więc domaluję światłu konia
(popatrz nań - jak nieśmiało stąpa
by nie nadepnąć apostoła)
kardynałowi, kiedy spyta
opowiem coś o boskiej chwale
zapłaci, pójdzie, no i kwita
a mrok w mej głowie świecić dalej
będzie, znów złote snopy światła
do lustra włożę Magdalenie
(błyszczą koronki, płonie tafta,
w brązach zamyka się skupienie
chwili, gdy przeznaczenie zmienia
ją z ladacznicy w zwykłą świętą)
- pamiętam dobrze taką scenę ,
gdy z dziwki śmiało się miasteczko
ja tam nie wrócę, świat mnie goni
Merisi - szepcze - wróć do Rzymu
diabeł ukryty w mojej głowie
piętno bandyty miast wawrzynu
mistrza wciąż pcha mnie dalej, dalej
moi kompani wprost z ulicy
tacy świetliści, nadzy cali
to rzezimieszki, rozbójnicy
ja ich zachowam, w mroku zamknę
tak jak domykam mrokiem światło
a ta maniera tenebrosa
piętnem z miasteczka Caravaggio
http://www.abcgallery.com/C/caravaggio/caravaggio25.ht ml
komnen
Komentarze (11)
Witam,,,,Danuta chyli głowę a ja..."nie nie
powiem"..Pozdrawiam
Zapiera dech w piersiach, pięknie napisany, piękne
rymy,chylę głowę ..
Cały uroczy i tyle +
Niebanalnie napisany wiersz. Sztuki się przenikają
nawzajem. Twój wiersz dopełnieniem obrazu, czy może
jego poetyckim rozwinięciem. W każdym razie jest to
artystyczna wizja umiejętnie w słowa ubrana -
podziwiam.
Wpadłam tu- przeczytałam mile połechtana słowem
głębokiej treści.Dziękuję również, za podpowiedź:) +
stwarzasz klimat adekwatny do tematu.. i do tego
niebanalne rymy..
chylę czoła
niektóre przerzutnie do następnej zwrotki wybijają z
rytmu (myślowego), dopiero po powtórnym czytaniu łapię
sens. warsztat bardzo dobry. w wolnej chwili poczytam
cię jeszcze. tymczasem odchodzę z +. podoba się.
Pięknie namalował Pan słowami ten obraz. Dobrze
dobrane barwy, odpowiednie światlo. Czuć klimat
ówczesnego Rzymu, czuć zapach tamtejszej hołoty. Pana
utwory powinny zostać wydane. Chciałabym mieć je w
swojej biblioteczce. Pozdrawiam.
Wiersz ładny,ale niewiadomo do końca o co w nim
chodzi. Ciekawe metafory. Wiersz bardzo obrazowy
poprzez swoje opisy.
:) Poezja - to zapis emocji mój Drogi - to określanie
siebie - to dialog - to przesłanie - głos z moich
uczuć . A jeśli chodzi o moje rymy to się z Tobą
zgodzę .
Ale nie myśl ,że Twoje "spyta - kwita "- jest takie
rewelacyjne :)
Dziękuję ,że do mnie zajrzałeś - teraz i ja będę Cię
czytać.
Pozdrawiam - Joasia
Półmrok 'widzę' jak zamaskowaną metaforę, która
spragniona czeka by ją przeniknąć. Jednak oboje boją
się światła, żeby nie stracić tajemniczości. Podobają
mi się obrazy, szczególnie "Powołanie św. Mateusza".
Twój wiersz jest narkotyczny.
Bardzo bogaty wiersz, ale trochę jakby chaotyczny...a
może tylko mnie się tak wydaje...ciekawy...