Mgła
mam kłopoty
jak na łokciach przegryzione rękawy
pustka snu
z bezprzykładnie zabitą wyobraźnią
jest we mnie czerń muchy
żerującej na białej krawędzi okna
i ciepło mchu
w którym umiera krzyk
moje trzy grosze
zrywają potokom brzegi
wokół których
gęstnieje mgła granic
wytyczona przez zdrowy rozsądek
tych co umarli za życia
lecz co mi tam
życie to mgła
w której zmartwienia
to czeki bez pokrycia
życie jest zbyt kruche
pac !
pisząc ten wiersz
zabiłem czarną muchę
autor
Mirosław Madyś
Dodano: 2018-11-10 05:36:26
Ten wiersz przeczytano 806 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (27)
Życie jest kruche, byle co misę je przerwać,
prawda...ale odporne na natrętność nie tylko
muchy...pozdrawiam serdecznie
zdrowy rozsądek jest potrzebny, ale życie bez
wyobraźni?- nie wyobrażam sobie...
piwneoczy - dziękuję za ciepły komentarz:) Pozdrawiam
:)
ciekawie i intrygująco
ostatnio aż za duży tej gęstniejącej mgły
Pozdrawiam :)
Stella-Jagoda - dziękuję za komentarz:) Pozdrawiam:)
zefir - dziękuję za komentarz:) Pozdrawiam :)
marcepani - dziękuję za pozytywny komentarz (co do
mgły zostanę przy swoim:). Pozdrawiam:)
- czytam zamiast "gęstnieje mgła granic" - gęstnieje
mgła, nie ma granic... reszta przecudnie liryczna
pochłania jak mgła. Pozdrawiam i pozostaję w zadumie
:)
Bardzo ciekawe pozdrawiam
Intrygujaco.
Pozdrawiam:)
koplida - dziękuję i pozdrawiam:)
Ciekawie.