W Mgłach Przeszłości : Ostatni

Z mroku i krwi, żalu i łez co w sercu żyją,
rodzi się Bestia, czysta w swej nienawiści,
do tych co od setek lat krew naszą piją
co braci mych nauczyli zdrady i zawiści.

Bestia! Jedynym wolności moim szlakiem,
zatracam serce swe w krwawym szale,
staję się powoli marnym człowieka wrakiem,
gdy moje wnętrze obmywają nienawiści fale

Na pazurach Bestii nigdy nie schnie krew,
dar od bogów przekleństwem się stał,
Zemsty w mych żyłach gra potężny zew,
Wciąż widzę palone stosy bratnich ciał.

I jestem ostatni. Ostatni z tych co wierzyli,
co ruszali do boju z ogniem boskim w oczach
I stojąc przed wami, w tej ostatniej chwili
wiem, że ma krew spłynie po ostrz zbroczach.

Ale to moje przeznaczenie, kończy się tu
nić życia, tak długo przeze mnie hołubiona,
Gdy ostatni raz staje przeciwko waszemu złu,
Widząc jak mych ojców wiara nim zhańbiona.

Płonie ból, wilczy duch do mnie przychodzi,
Z ust moich wycie zwierzęce się wydobywa
Święt Szał znów ból i smutek w sercu łagodzi
Resztki świadomości z mej duszy zmywa.

I padam na błoto, wieloma ciosami trafiony,
Przy mnie ciała wrogów broczą jasną krwią,
Mój duch, ciągłą walką potwornie zmęczony,
Odchodzi do bogów, tam znalazł ojczyznę swą.

autor

Drzevo

Dodano: 2006-11-24 10:28:27

Ten wiersz przeczytano 543 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie