Między jawą a snem

Zamykam cicho oczy, by ujrzeć oblicze
wesołe, uśmiechnięte, z iskrzącym spojrzeniem
zielonkawych oczu, które niczym znicze
płoną, lecz w milczeniu, by nie spłoszyć cienia.

Zakrywam dłońmi uszy, bo pragnę wyraźniej
słyszeć tęskne stąpanie, coraz szybsze, bliższe,
przy akompaniamencie serca, co odważniej
na werblu postukuje, przerywając ciszę.

A usta w swej obawie, że jedynie smakiem
obejść się będą miały, rozchyliły wargi,
zwilżone niecierpliwym samotnym językiem,
lecz nie zdążyły szepnąć ani słowa skargi...

autor

Zielonooki

Dodano: 2005-11-14 10:41:07

Ten wiersz przeczytano 533 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie