Między nami...
między nami
coraz chłodniej
cisza jak gęsta mgła
zawisła nad stołem
oczy w ekran zapatrzone
nie w oczy
usta zaciśnięte zapomniały
smaku ust
czasem tylko słowa zimne
jak igły lodowe
ranią bardziej niż
milczenie
nasz dom na dachu stanął
nad urwiskiem
na kominie chwieje się
to w tę
to w tamtą stronę
wbrew prawom fizyki
wbrew logice
nadal cały jest i trwa
co go jeszcze trzyma
sama nie wiem
może duma
albo nadzieja przedziwna
moje winy
twoje winy
dzieci
brak przyczyny
już niedługo
jeszcze tylko chwila
zostaniemy w domu sami
a między nami cisza
autor
Ewa1
Dodano: 2008-11-03 17:02:50
Ten wiersz przeczytano 1023 razy
Oddanych głosów: 23
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
wiersz pełen emocji - smutny ,bo smutna samotność we
dwoje ,niby razem pod jednym dachem a tak właściwie
każde sobie-prwdziwy przez życie pisany wiersz
Tak bywa w życiu, na próżno szukać winnego... miłość
potrzebuję jedności dwóch serc, a do wspólnych
dorosłych dzieci i wspólnego mieszkania nie potrzeba
serc, wystarczy rutyna... BARDZO SMUTNY WIERSZ!
Dwoje ludzi - a miedzy nimi cisza.No tak niestety
bywa.Opowieść prosto z zycia.Dobry wiersz.
Przykre gdy miłość odchodzi i staje się obojętna ,
chłodna , jakaś zapomniana. Prawdziwy wiersz przeszyty
zimną prawdą codzienności. Bardzo dobrze napisany.
Pozdrawiam
zaśpiewałaś smutkiem ale to zaduma nad losem gdzie
dom echem swoim przenika i słychać głos dzieci i
kłaniają się czasy słoneczne radosne a przecież
wszystko zostało w człowieku niech gra muzyka
nokturnem jak w wierszu Cisza uspokaja i wspomnień
obrazy przywołuje Pięknie...
Samotność i pustka przy kimś kogo miało sie za
najbliższą osobe przez wiele wiele lat,smutne.
smutne ale pięknie napisane ...
+ zostawiam
Bardzo smutną treść niesie Twój wiersz. Znikąd
optymizmu. Bardzo bardzo smutny. :)
Bardzo smutny,niestety bliski mi i prawdziwy....
Skąd ja to znam...
wiersz obrazowy bije z niego gorycz ,smutne lecz
prawdziwe kiedy tylko dach łaczy reszta wygasła
dlatego powtarzam szczęście to tylko chwila .
najgorsza jest samotność miedzy dwojgiem ludzi którzy
byli sobie bliscy
Niestety coraz więcej domów tak wygląda, coraz więcej
rodzin, miłość zastępuje ciszą. Piękny wiersz,
Zdecydowanie na tak.
Smutne jeżeli dwoje ludzi zaczyna łączyć tylko dach
domu i to stojący już na głowie:(
Niby razem a jednak osobno. Dwie proste równoległe na
samotność skazane.
Wiersz pisany życiem, smutny i prawdziwy do bólu.
Pozdrawiam