Między ruinami marzeń...

Między ruinami marzeń
Siedzę zaklęta w smutek
Moje serce niczym kamień
Wciąż zimne i otrute

Twoje słowa jak cierń
Znów zadają cierpienia
Razem ze łzami krzyczy krew
W moim zaułku milczenia

Przez ból zrodzona istota
Moimi ustami szepcze
To mój mrok który kocham
Tu jest moje miejsce

Twoje kłamstwa mnie zmieniły
Ukrywam twarz w dłoniach
Tu gdzie marzeń mych ruiny
Posród czerni ja-stracona

autor

.siostra.nożownik.

Dodano: 2005-10-22 13:37:42

Ten wiersz przeczytano 405 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie