W półmroku gdzie dobroć przegrała

Usta wciąż płonęły
A łez coraz więcej
Ciało leżało na ziemi
Brakowało sił na zemstę

Została tylko gorycz, bo zniknęła wiara
Zła twarz odebrała to co cenne
Tam w półmroku gdzie dobroć przegrała
Leżało serce bólem przesiąknięte

W jej myślach już tylko obrzydzenie
Teraz dla samej siebie jest kimś obcym
Dalej czuje jego brud na swym ciele
I wstręt którego wciąż chce się pozbyć

autor

.siostra.nożownik.

Dodano: 2005-10-20 17:32:47

Ten wiersz przeczytano 513 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie