Miejsca oddalone

Zbliża się, nie ma odwrotu,
krawędź pożyczonego czasu.
Dzień przyjmuje noc
chowając do kieszeni zachodzące słońce.
Usta są wyschniętą studnią,
milczenie podrabianym złotem.

Połowa ciebie patrzy zmysłowo,
jak kobieta na mężczyznę.
Druga połowa spogląda wrogo,
jak amazonka szykująca się do wojny.

Zapalony papieros.
Rozżarzony gwóźdź.
Półśrodek, brak broni.
Z kieszeni wypadają klucze.
Cisza rozbiega się po kątach.

Wyglądasz na spokojną przystań,
którą rozdarł sztorm.
Chwile trawią się ciężko
jak najgorszy fast food w mieście.

Wciąż słychać echo obcych kroków.
Masz zamknięte usta.
Koty prowadzą cię w samotność,
do miejsc oddalonych,
tam robią rzeźby na nasze podobieństwo
i rzucają nas na pastwę wspomnień.

autor

Diogenes

Napisany: 2016-12-30 Dodano: 2017-05-02 15:33:48

Ten wiersz przeczytano 401 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie