miękkością opadania zarażają...

miękkością opadania zarażają liście
wybrańców tej jesieni - skurczonych i zeschłych
za dzień, za dwa, za moment noc wiatr po nich przyśle

pogasi światła w sali, w klepsydrze umieści
po stronie nieruchomo leżących ziarenek
rozmowy, śmiech, wzruszenia, glukozy kropelki -

płynące cienką rurką chwilowe wzmocnienie
i strach zmieszany z żalem, kiedy do śniadania
nie usiadł ten, co wczoraj na sąsiednim krześle

uśmiechał się wsypując (choć lekarz zabraniał)
cukier do kawy słabej jak on, drwił z zaleceń
mówiąc, że stąd się zawsze w odświętnym ubraniu

wychodzi, bez wenflonów - barwionych jesiennie
ogonków (odrywanych, gdy pora odjeżdżać)
przez okno wzrok ostatnim żegna namaszczeniem

woskowe łzy na drzewach i sucha myśl jedna
uwalnia się jak listek, by innych zarażać
miękkością opadania powiek, brakiem tętna

dziękuję za uwagi, komnen :)

autor

zorianna

Napisany: 2008-11-15 Dodano: 2008-11-17 08:05:09

Ten wiersz przeczytano 823 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie