Mieszkanie świata dusz...

Przez wzgląd na ludzi drogich, Bez kłopotów mnogich... ...bo nikt mnie nie kocha...

Za sprawność ręki w mieczu
Nienawiści nienawistnej widzącej
Krople płaczącego lasu w ogniu
Przemian bijących się z naturą
Człowieka martwego na cmentarzu
Wspomnień sprzed lat kilkunastu
pocałunków i chwil z kobietą
Zdradliwą jak gad pełznący po
Podłodze świata dusz...

Za miłość i wolność ginących
W żarze uniesienia boskiego
Portretu ludzi grzeszących skrycie
Marzących o niebie niebieskim
Piekle płonącym i gaszącym rany
Przeszłości zadane w imię miłości
Rzekomej i strasznej rzucającej
Przezwiska w stronę kochanków
Na dachu świata dusz...

Za światło słońca kojącego
Psychikę i wlewającego się
Przez okna w mieszkaniu
Słodkim świata dusz...

...naszego świata

autor

Archangel

Napisany: 2007-03-04 Dodano: 2007-03-04 11:43:26

Ten wiersz przeczytano 427 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie