Miłość- przepaść...

Wokół mnie same zło
mam krzyczeć
Czy przemilczeć to?
Staram się nie stać nad przepaścią
pamiętam jak życie brałam całą garścią
stąpałam twardo po ziemi
teraz?
staram się unikać smutków cieni
me serce rozerwane
oczy zapłakane
ciągły zal obecny w każdej chwili
pamiętam jak szczęścia naszego godziny żeśmy liczyli
teraz?
mój świat mogę zacisnąć w dłoni
uciekam potężny smutek mnie goni
na ziemie spadła kropla goryczy
czy usłyszysz serce me krzyczy
chce ciągle czuć ze blisko ty
ze kiedy źle otrzesz łzy
ale to tylko sen
myślałam ze ty to właśnie ten
że uśmiech zawsze przy nas będzie
że szczęście ujawni się wszędzie
chce czuć twój dotyk który łagodził krzyki zła
myślałam ze dla ciebie będę istnieć tylko ja
spoglądam w niebo szare
czy przezwyciężę zła fale
nie przetrwam czy spadam
w ta przepaść która mną włada
zamykam oczy ze światem się rozstaje
umieram czy tylko mi się zdaje
otwieram oczy zapłakane
wszystko inne takie rozmazane
umarłam czy żyje sama już nie wiem
żyje czy jestem w niebie
w głowie mej pustka całkowita
czuje się jak róża która rozkwita
wokół mnie ból uporczywy
znika?
świat taki urokliwy
czy miłość, która tyle bólu sprawiła
serce popękane wyleczyła?
teraz boje się zakochać naprawdę
bo znowu w czarna przepaść wpadnę
ale zawsze będziesz w pamięci mej
nigdy nie zapomnę o tobie o miłości twej

Dedykuje to wszystkim tym, co przeżyli zawód miłosny...

autor

ponczylisia

Napisany: 2010-05-27 Dodano: 2010-07-05 11:02:13

Ten wiersz przeczytano 541 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie