Miłość rozum odbiera...

Oczywiście dla K:* takie to przykre, że on nawet nie wie ile wierszy dla niego powstało...

Wąż paraliżuje wzrokiem żabę...
I Ty ze mną tak samo uczynić dasz radę...
Bo kiedy na mnie tak dziwnie spoglądasz...
Zrobię dla Ciebie wszystko - co tylko zarządasz...
Ćma leci zawsze w światła lapmy stronę...
Ono ją rozbraja... nie ma nic na swoją obronę...
I choć wie, że ciepło ją wkrótce zabije...
To wie także, że przed nim się nigdzie nie ukryje...
Bo ta jasność, ten żar, te promienie -
To jej namiętność, to uzależnienie...
I wierzy głupi owad, że światło nie parzy,
Bo jak może parzyć ten cel o którym marzy?
I tak sprzeczne uczucia wciąż nią targają...
I być szczęśliwą jej nigdy nie dają...
Och, jak ja świetnie tę ćmę rozumię!
Bo ja bez Ciebie natomiast żyć nie umiem...
Wciąż biegnę do Ciebie... choć zadajesz cierpienie...
Przez swoją obojętność, zawzięte milczenie...
Dlaczego zawsze kiedy Cię zobaczę przestaje myśleć... poprostu rozum tracę?!

autor

Aguś-Nisia

Napisany: 2006-07-18 Dodano: 2006-07-29 12:36:59

Ten wiersz przeczytano 468 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie