Miłość sentymentalna

Niczym Laura i Filon błądzimy między epokami.
Ja-emocjonalna, wybuchowa-rzucająca koszyk z malinami.
Ty zaś-ciekawski, swoją damę serca na próbę wystawiający-
może lekkomyślny ale kochający.
Stoimy naprzeciwko siebie w lesie otulonym nocą,
Gwiazdy na niebie złotym blaskiem migocą.


Nasza miłość jest tylko pozorem.
Podobnie jak spotkanie pod szumiącym, ponurym i sinym jaworem.
Jesteśmy przerysowani niczym Karpińskiego bohaterzy.
W miłość sentymentalną już nikt dzisiaj nie wierzy.
Pójdźmy w proch się rozsypać-jak Maria nakazuje.
Proszę Karpińskiego niech z Pawlikowską polemizuje!
Niech jej pokaże, że miłość sentymentalna istnieje.
Dzięki niej Laura ukazuje swe emocje, a potem się z nich śmieje.
Jest przecież bo wzbudza w Filonie zaciekawienie.
Dzięki niej wybaczył dziewczynie godzinne spóźnienie.


Pani Mario! Nie można drwić z miłości.
Laura i Filon to nie są ludzie prości.
Nie szydzi się z osób uczuciem się darzących,
Z kochanków oddanie i wierność sobie ukazujących.
Istnieje miłość trudna, romantyczna, niedoskonała,
Oraz taka z której się Pani tak bardzo śmiała.

Miłość sentymentalna naprawdę istnieje. Uwierzcie!

autor

Atlanta

Napisany: 2006-02-06 Dodano: 2006-02-06 17:30:48

Ten wiersz przeczytano 815 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie