Miłość vs. Czas

Oślepłem, ogłuchłem, w sercu pustkę czuje.
Ciężar zabrano i w próżnie oddano,
Umysł mój pełen, w ciąż spać nie pozwala,
Choć dawna miłość z niego uleciała

Dwie strzały dwunastu, przekuły me oczy
I zabrałaby im to, o com zawsze je prosił
-By nie zamknęły powiek, gdy będę miał dosyć

Nie widzę już strumyka,
którego nie było
Nie szybuje z ptakiem
o którym na jawie się śniło
Nie wiedze przez sufit mej chaty
nieba niebieskiego, oraz
przez mą drogę pasikonika idącego
Nie słyszę muzyki umysłu mojego,
lecz tylko dźwięki i słowa
kogoś znajomego.

Serca mego i duszy drzwi
Niegdyś otwarte przez najpiękniejszą z nimf
Pod piaskiem klepsydry znikły dziś

Kiedyś Pan był ze mną
I ja z nim bywałem
W cierpieniu pomagał i odwagi dodawał,
w oczach ludzi miłość mi pokazał
Lecz, nie pozwolę
By ktoś znów był mi panem
Już Pana nie słucham, nie rozmawiam z nim wcale, choć cierpienie me odjął
Czego zawsze chciałem

Teraz rymy uciekają
Zdania zanikają
Wyobraźnia omdlewa
A to wszystko przez brak miłości
Do Jabłka Bożego

czas zabija w nas to co najlepsze

autor

Dobo

Napisany: 2006-07-08 Dodano: 2007-01-05 00:11:02

Ten wiersz przeczytano 417 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie