Miłość-walka

I stało sie...
Weszłam tam...
i skonczyłam co ona zaczęła...
Nie mogło tak dłużej być!
Dawał gdy palcem kiwnęła...
Co dawał?!
Miłość swoją,ciało,dusze!
Troske...opieke...radość...

Pozwolić na to?!
Czy walczyc o swoje?
WALCZYĆ!!

Własnością moją nie jest,
nigdy nie był...
Ale jednak przyjechał,
długą droge przebył...
...dla mnie,
a może dla niej?!

Wszystko zepsuła,zabiła,zdeptała
jak robaka...zgniotła
Serce mi wyrwała!
I swą grą fałszywą,
Jego omotała!

A mnie...
Z bajki mojej ,snu mojego
Bezczelnie wykopała!Skreśliła!
Moje szczęście,miłość moją...życie
Nie pozwole!Nie dam!

Chwyciłam za broń
Pobiegłam do domu...jej domu
Drzwi mi otworzyła...
...z uśmiechem ironią przesączonym
A za nią...stał on..
Na wpół obnażony...


Serce mi pękło...
Bez wahania pociągnęłam za spust!
Bez dechu upadła
Krew wypłynęła z jej ust...
Czerwonym potokiem ...
..az do jego stóp..


Wyszłam...
Tak poprostu ...z uśmiechem na twarzy
Bez wyrazu współczucia,
Winy czy skazy
Triumfu mojego nadszedł dzien
A ją teraz czeka wieczny sen!

autor

kryptonim ONa

Napisany: 2007-09-01 Dodano: 2007-09-02 09:16:32

Ten wiersz przeczytano 438 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie