Milosci smierć

A kiedy dnia pewnego, trzeba stad będzie odejść, bez względu na wszystko-iść karzą, choć kroki nie swoje, odwroce głowę by chwycić spojrzenie...
A twe oczy pokażą mi drogę i choć nogi dotrzymać kroku nieświadomego nie zdołają, a ciało bezwiednie kierowane przepaścią, to w głowie myśl jedna rodzic się bedzie powoli, a z nią nadzieja....

A gdy światło zgaśnie, a tunel tak długi, choć w nicości zgubiona,śnić będę o Tobie..

autor

olga19920103

Napisany: 2017-01-31 Dodano: 2017-01-31 00:23:58

Ten wiersz przeczytano 825 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie