Miłości światłość
zielonookiemu aniołowi któremu ofiarowałem żar duszy i serca płomień
Utraciłem miłości światłość
skazując na zatracenie istnienie
pogrążony w samotności mrokach
ujrzałem głębię zieleni
spojrzenia Twoich oczu
Otulony szarością rzeczywistości
usłyszałem cichy krzyk
rozpaczy Twojej duszy
poczułem ciepło Twojego serca bicia
Drżeniem westchnienia serca
melodią duszy błękitu
rozpaliłaś w moim sercu
gorejący płomień miłości
Żarem serca i westchnieniem duszy
zielenią błękitu szarości mego
spojrzenia
ofiaruje Ci jego
niegasnący żar
autor
cieńanioła
Dodano: 2011-05-18 12:58:14
Ten wiersz przeczytano 602 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
piekny wiersz.plusik.
Piękne dary. Pozdrawiam
ładny...subtelny...muszę przeczytać wszystkie
...wiersze tam odbiorca schowany...zieleń to nadzieja
...pozdrawiam ciepło
piękne metafory
Witaj,urzeka klimat liryka,,ładny,ozdrawiam+++++