Miłosny Eschaton

Eschaton nadziei, pęknięte kurtyny
Blask minionych ścieżek, próżny krzyk za cieniem
Spojrzeniem, jedynym, ulotnym skinieniem,
Siedem pada światów, do stóp tej dziewczyny.

Pradawne oblicza, łzy czerwonej rosy,
Bezdech nieskończony, w nadziei śnie szklanym,
Gdy śmierć sama dumnie, do tańca zaprosi,
Jakże wygrać można, w tańcu już przegranym?

Serc kowal otarłszy złote krople z czoła,
Szydził ze schematów, tabel palił zgliszcza,
Płonących zakłóceń, ugasić nie zdołał,
W życie tchnąwszy rozkosz, życia nić, wyniszcza.

Nieświadom potęgi, wygasłych wulkanów,
Nosiłem ogień w wymarłe skupiska,
Jak miecz bezskutecznie wymierzony w panów,
Tak Astralna obręcz, szyje mą zaciska.

Jesteś ptakiem złotym, zwiastunem mych wspomnień,
Mityczyną krainą, której wciąż szukałem,
Jesteś tym, co zakazane, ostatnim serc domem,
I choć cię znalazłem... jakież szanse miałem?

Wilk w skrzydłach anioła, potęga Nefrytów,
Kurhan czarnych modlitw, blade ostrze mroku,
Szukam cię wciąż, słońce, w przestrzeniach błękitów,
By ci choć przez chwilę, móc dotrzymać kroku...

Mówią ci ,,Daj spokój, to nie ma przyszłości"
Mówią ci ,,Zapomnij", zatoń w własnym niebie,
Lecz cóż mi poradzisz, gdym tańcząc w nicości,
Walcząc z niezwalczalnym, krzyknął, że chcę ciebie..

Misterium chaosu, Arkana tajemnic,
Wszystko zdarzyć się może, śród tej ciszy bujnej,
Zleć jednak na ziemię, zdejmij sidła ze mnie,
Płyń w kierunku nieba, bo dalej nie pójdę.

Zwinąwszy twe skrzydła, latać nauczyłaś,
Uśmiechnąwszy najczulej, smutek pokazałaś,
Ożywiwszy me wnętrze, wnętrze me zgasiłaś,
Zabawne, tak wiele się stało, choć mnie nie poznałaś.

Wolnym jest twe serce, najczystsze na ziemi,
Czuj, kochaj, szalej, żyj, poszukuj, błądź,
A nim i mój kryształ się w węgiel zamieni,
Błagam cię o jedno, po prostu trwaj, bądź...

Goldey

autor

Zwiastun

Napisany: 2008-03-24 Dodano: 2008-03-24 09:50:51

Ten wiersz przeczytano 402 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie