Mimo obrony

Nikt nie rozumie tego, co czuje
A mnie serce tak straszliwie kłuje
Wiem, że sam dla siebie istnieje
Wiatr samotności wokół mnie wieje
Jak opętany – nie mam już woli
Cały umieram, wszystko mnie boli
Najcięższe kamienie we mnie trafiają
Kamienie te jednak pokutą się stają
Jeden z kamieni – wyjątkowo bolesny
Duszę ujawnił i stał się cielesny
I od tej pory rzucone kamienie
W niego trafiały powodując krwawienie
Za każdą obronę – szczerze dziękuję
Jesteś przyjacielem – ja sercem to czuję
Dałeś mi powód by krew ma krążyła
Jednak ktoś strzelił w plecy – kula serce przeszyła

~ z podziękowaniem dla Jarka

autor

skorpion

Dodano: 2005-03-29 10:46:41

Ten wiersz przeczytano 511 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie