Miotła

Stała miotła w kącie sama
byle biedna kogoś miała
służy ona do zamiatania
ale niema bliskiego sąsiadowania
trzonek u niej dość wysoki
i potargał Basi loki
włoski u niej czarne
będzie miała życie marne
tylko w kącie ciągle stoi
i nikogo się nie boi
biedna duża i wyniosła
pojechała raz do Krosna
gospodyni zacna mała
na jarmarku ją sprzedała
dostała się biedna miotła
do buchającego parą kotła
miotła była u kucharza u garncarza u stolarza
u stolarza wielkie jęki
pozbyła się prawej ręki
coraz trudniej jej pracować
i stróżki do kąta zmiatywać
włoski czarne powypadały
przecież ciężką chwilę miały
trzonek u niej postarzały
krótki chudy i koślawy
na następny rok
miotła nogi wyciągnęła
śmierć biedną miotłę nie minęła .

autor

inka1972

Napisany: 2016-12-19 Dodano: 2016-12-19 16:45:58

Ten wiersz przeczytano 665 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Ironiczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie