Mistrz i uczeń
Siwe włosy i długa broda
Twarz przez czas rzeźbiona
Naprzeciw jak w lustrze, ale twarz młoda
Spijać każde słowo z popękanych ust
gotowa
To mistrz oświecony
I uczeń pokorny
To umysł niezmącony
I umysł wiedzy głodny
To starość i młodość
Doświadczenie i brawura
To rozwaga i radość
To ten sam człowiek kształtowany w bólach
autor
JaDawid
Dodano: 2009-01-29 20:09:29
Ten wiersz przeczytano 701 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Bardzo dobry wiersz, można się w niego wtopić i wysnuć
kilka ciekawych refleksji +
Dobry tytuł, nieźle poprowadzony wiersz, naprzeciw -
moim zdaniem razem, sprawdź, bo ja też jestem omylna,
jak wszyscy.