Młoda starość

Nie skrywaj łez przede mną.
Podaj mi swą dłoń.
Wejź mą duszę.
Rozejżyj się dookoła!

Czy widzisz?
Nie ma w niej misia i lalki!

Czy widzisz?
Tam w głębi siedzi na fotelu staruszka.
Ma zielone oczy,
Długie włosy,
małą buzię.

Czy widzisz?
Uśmiecha się do Ciebie!
Nie bój się,podejdż.
Nie odtrącaj jej ciepła ani słowa.
Opowie ci bajkę o chłopcu...
O chłopcu, wędrującym przez dżunglę kłamstw,
szczutego przez wilki,
pożartego przez lwa.

Już odchodzisz?
Spójrz raz jeszcze.
Łzy kłują tak samo.
Wychodząc popatrz mi w oczy.
Czy nadal widzisz zagubione dziecko?
Czy zielonooką staruszkę o długich włosach,podającą Ci dłoń?
Czy te oczy mogą kłamać?
Czy ukryta w nich nadzieja jest Ci obojętna?

Synu Marnotrawny!
Daj sobie szanse!
Pomóż staruszce umrzeć!
Pomóż stworzyć nowe życie.

Dla Michała

autor

delfinek

Dodano: 2007-01-09 21:41:34

Ten wiersz przeczytano 449 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie