Mocą słowa

jak przed burzą zbierały się chmury
skronie pokrywał już gniewu ślad
na oślep biły z oczu pioruny
wichurą słowa sypnęły w świat

dotknęły ziemi unosząc w góre
piaskiem i kurzem ciskając w twarz
szaloną myślą dotykał skórę
wyrywał dachy by wkradł się strach

zgięte gałęzie przyginał mocniej
dudniącym głosem odliczał czas
pękły łańcuchy- pokazał uśmiech
pognał przed siebie a mnie słów brak

autor

Ursula Bloch-tchnienie

Dodano: 2007-01-11 00:35:41

Ten wiersz przeczytano 635 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie