Mój dom rodzinny
Gdy wracam myślami do dni,
Mojej pogodnej młodości.
Rodzinny Dom mi się śni,
Gdzie życie płynęło radośnie.
Wśród łąk zielonych i pól,
Minęła ma młodość niewinna.
Nigdy nie trapił mnie ból,
Chroniła mnie miłość rodzinna.
Beztroskie dziecięce lata,
Minęły, jak deszczu kałuże.
Choć do nich myśl moja wzlata,
Nie może w nich zostać dłużej.
Z lat tych świadectwo chcę dać,
Nie po to, by być kimś innym.
Lecz żeby w dążeniach trwać,
Sławiących mój Dom Rodzinny.
Dziękuję Grand za stały nadzór cenzorski.
autor
jarmolstan
Dodano: 2009-11-22 07:12:59
Ten wiersz przeczytano 8846 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (28)
dobrze mieć takie miejsce, to jak azyl ... pozdrawiam
i dziękuję za komentarz ...
Drogi jarmo wiersz fajny ale ostatnia zwrotka napisana
zbyt pośpiesznie, pisałeś emocjami a można tak by
zachować sylaby i rytm ,,Z lat tamtych świadectwo chcę
dać''- druga linijka ok.-,,lecz aby w dążeniach wciąż
trwać, sławiąc swój dom...dom rodzinny''-lub
,,sławiących swój dom rodzinny''.cześć.
Tak , to jest prawda dom to bezpieczeństwo, w nim
przestrzeń osobista, nie jest łatwo być dorosłym,
czasem życie przerasta.
Piękne masz wspomnienia swojego domu rodzinnego...to
jest szczęście mieć taki dom...;)pozdrawiam
do domu pelnego ciepła zawsze powraca się myslami...
ważne żeby dom stał na fundamencie stabilnym ubranym w
braterstwo, czułość, dobro, miłość... i choćby on był
małym skrawkiem muru- dla nas będzie Wielki, całym
światem, do którego chcemy wracać i w nim przebywać...
piękne wspomnienia malujesz...pozdrawiam...
wspomnienia na zawsze pozostaną...ładny wiersz...
w większości dobre rymy a dom Twoja dusza i serce
Ważny wers Nigdy nie trapił mnie ból,
Chroniła mnie miłość rodzinna Ładny wiersz Pozdrawiam
serdecznie+
Do miejsc w których się spędziło dzieciństwo zawsze
chętnie się wraca , to kaki azyl ,dni beztroski i
wiecznej szczęśliwości.
...ciekawa forma wiersza...bo dom rodzinny zawsze w
sercu pozostanie...
Wspomnienia z dzieciństwa. To jest szczególna forma
wspomnień. Daję+!
...cudowne wspomnienia...serce drży i łza w oku się
kręci, wciąż mam obraz domu w mej pamięci...piękny
wiersz budzący tęsknotę...pozdrawiam :)
Gdy miało się prawdziwy dom rodzinny emanujący
ciepłem, zawsze powraca się do niego, nie tylko we
snach.