Mój Kraj
kraju mój umiłowany
zawsze masz na sercu rany
płacze matka syn na wojnie
poległ w głuszy białych brzóz
teraz żona łzy ociera
zdjęcia do serca przywiera
całuje męża oczy kochane
a w sercu pustka i ból
Polsko kraju mój porozrywany
czy taki los nam już dany
brat na brata patrzeć nie chce
tylko krzyczy aby więcej
wróć ojczyzno do korzeni
do tej polskiej ślicznej ziemi
szanuj ludzi kochaj Boga
bo to jest do dobrobytu droga
autor
ABCDE
Dodano: 2011-01-28 20:26:02
Ten wiersz przeczytano 809 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Jakże aktualny wiersz dzisiaj — Na czasie.