Moj los
Zagubiona w swietle dnia,
szukam mroku i cienia...
Przyzwyczajona do obolalych stop,
nie pozwole, bys czul moj bol...
Nie wiesz o mnie nic,
biegne wsrod ludzkiej martwicy...
Spojrz w plomien swiecy,
moj swiat jest przeklety!
K.C.
autor
BiałaCzarownica
Dodano: 2011-01-07 15:09:57
Ten wiersz przeczytano 517 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Nie łudźmy się, że jesteśmy sami, co najwyżej bywamy
samotni. Pozdrawiam serdecznie
podoba mi się,masz swój świat,choćby przeklęty to
chronisz go mrokiem i cieniem jest Twój.Przeszkadza
brak polskich znaków.+
Dlaczego bez polskich znaków? Samotnia to nie
zagranica :).. M.
Mrok i cien dobry na krotko, aby pozbierac mysli, ale
nie mozna w nim trwac. odnazdziej sie wylacznie w
swietle, jasnosci. Zaczecasz, aby spojrzal w kierunku
swiecy, bo tam Ty - w ciemnosci z ogarkiem swiecy. Ale
malo kto chce patrzec w ciemnosc. Kazdy pragnie zyc -
w jasnosci, w sloncu, smiac sie i cieszyuc zyciem.
Zamknij dzrwi ciemnosci i spojrz na promienne slonce,
a poczujesz sie lepiej, chocby jeszcze nikt nie
patrzal w Twoja strone.
Krotki wiersz, a wnosi wiele. Z pewnoscia zasluguje na
uwage. Moje uwagi do podmiotu lirycznego.
dobrze aby się dowiedział o zagubieniu Wiersz wymowny
podskórnie wołanie uczucia :)