Mój obraz

Me niebo przysnuła mgiełka goryczy,
głaz zgniótł na proch całą mą radość.

A we mnie ciągle coś jeszcze krzyczy:
Spójrz na mnie!Spójrz na mnie!

Więc patrzę, przygladam się i widzę
dziewczynę około lat piętanście.
Niska, przeciętna, lecz to się nie liczy.
Liczy się co ma w sercu na dnie.

Więc głowie się, myślę co tam sie kryje
i dojść wciąż nie mogę do sensu istnienia.
Lecz nowy poranek jej serce obmyje
i otrzyma znów błogi stan ukojenia.

Bo życie jest piękne! - tylko wystarczy to dostrzec...

autor

Vero

Dodano: 2007-02-06 19:29:47

Ten wiersz przeczytano 518 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Sylabiczny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie