mój ogród
na ścianach domów kurz,
dym zabija każdą wiosnę,
tylko w ogrodzie
- zakrzywiony czas
roztapia biel w zieleni.
gdy nabrzmieją barwy, elfy
rozsypują diamenty na jałowcach,
brokatem prószą trawy.
zwykły niezwykły ogród ten,
to szczęście,
być nieszczęśliwą tutaj.
słuchać jak nowy zmierzch
nabiera kształtu w konarach grusz
czekać, aż wiatr od pól
przyniesie wszystkie zatęsknienia.
Dodano: 2014-05-29 21:37:20
Ten wiersz przeczytano 623 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
wielka niedźwiedzico, andreas i Stello dziekuje za
odwiedziny:))
Ma klimacik, podoba mi się, zwłaszcza "to szczęście,
być nieszczęśliwą tutaj." :)))
Ślicznie.Pozdrawiam.
Uroczo, z przyjemnoscia:)
dziekuję za poczytanie, trochę zmieniłam treść,
pozdrawiam
ogród piękny choć życia w nim mało
tchnij weń świeży oddech będzie pachniało
pozdrawiam serdecznie:)
Mając taki ogród to chyba nie można być nieszczęśliwą
:-)
Anna i Basia31 dziekuję za odwiedziny, pozdrawiam:))
Melancholijnie:))
"niezwykły ogród ten,
mam szczęście,
że tu jestem nieszczęśliwa."-Ślicznie
mixtup, nea dziękuję,
nea - nawet jak się wysprząta to nie da się żyć bez
oddechu, pozdrawiam:))
i w domu nieszczęśliwa i w ogrodzie swoim
może trzeba mieszkanie wysprzątać
jak też ogrodu swojemu blask dać
by nie było zatęsknienia a uśmiech w zakątku własnym
w:)
Uroczo, popraw /ksztaltu/ uciekła kreseczka:)