Mój Przewodniku ...

Wiem ,że nigdy nie dasz mi upaść
Gdy przygięty ciężarem życia leniwie stąpam
Pośród wojen, głodu , lęku ,biedy
Nienawiści i kolorowej tandety.

Pragnę ..
Spękane wargi zwilżysz krystaliczną wodą
Boli …
Wyjmiesz piach z mych oczu i ciernie z moich stóp
Nie mam już siły …
W chwili zwątpienia czuję Twą dłoń na ramieniu.

Wybaczysz mi gdy okażę skruchę ?
W gnoju mej duszy dostrzegasz perłę?
Proszę,
Daj mi sens , kompas , kierunek …

Nie mogę już iść tą stromą ścieżką , ach ! na dole gra muzyka tak pięknie …
Odpocznę …
Czuwaj, gdyż widzę złe oczy w ciemności,
Krążą , węszą , chcą wyrwać moje mięso.

Nigdy nic nie jesz… Nie śpisz…
Ja muszę ... , czuwaj proszę …

Moja matko , ojcze , przyjacielu.
Prostuj me drogi,
Proszę,
Nie daj zbłądzić na bagnach
Bądź mym wsparciem , wytchnieniem , nadzieją
Wstaw się za mną …
Proszę,
Dobrze wiesz ,że nie jest łatwo
Próbowałeś chodzić w mych butach…
Aniele Boży Stróżu Mój.

autor

Powiem Ci

Dodano: 2006-08-31 00:06:13

Ten wiersz przeczytano 710 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie