Mój Sąd Ostateczny

Jeden...

Za każdy krok w ciemną otchłań
Ciągnący w mrok wszystkie marzenia
Raniące jak ostra brzytwa wbita w krtań
I za każde słowo warte ujarzmienia

Drugi...

Za słowa będące najprawdziwszą prawdą
Niszcząc tajemną aurę ludzkich wierzeń
Dla mojego serca będących bolesną zadrą
I za nieuchronność pewnych zdarzeń

Trzeci...

Za wyobrażenia tkwiące w mojej głowie
Tańczące z marzeniami wciąż wokół imaginacji
Za podświadome wersy tkwiące w mojej mowie
Będące odzwierciedleniem mych fascynacji

Czwarty...

Za ból który przelewałam w imię miłości
Rzekomego uwielbienia wobec pustego ciała
Za uciekanie przed światem w ciemności
Za to, że wrogie uśmiechy za nic miałam

Piąty...

Za nienawiść utkwioną w moim nożu
Gdy zadźgałam go furią słów rzuconych na wiatr
Gdy stałam na podrajskim rozdrożu
I za to, że nikt nie był mej uwagi wart

Szósty...

Trafił w głowę rozcinając skroń
Ciało cicho opadło na ziemię
Otwarte oczy przykrywała dłoń
Martwe serce już nie czeka na Ciebie

A zakrwawiony kamień upadł dalej...

autor

Dama Pik

Napisany: 2005-07-01 Dodano: 2005-07-01 19:02:23

Ten wiersz przeczytano 589 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie