Karciany Pałac Czarnego Księcia

Jej porcelanowe dłonie
Skóra błyszcząca delikatnością
Słodkie oczy, różowe usta
Kochana ze wzajemnością

A ja?

Marmurowe ciało silne
Tylko do walki zrodzone
Oczy zapłakane, ramiona puste
I moje łzy krwią purpurowe

Dom kłamstw zbudowałeś dla mnie
Iluzja szczęścia Twego komfortowa
Płakałam, ale się pozbierałam
Do walki o życie na nowo gotowa

Domek z kart od podmuchu padł
Kto w pałacu tym był królową
Kto królem prawdziwym tam był?
A ja płaczę krwią purpurową...

W samotną podróż dalej się wybieram
Strzały gotowe, miecz wyczyściłam
Dałeś mi zaproszenie do nowego pałacu
Lecz z dumą nim wzgardziłam

Teraz jesteśmy obcymi sobie światami...

autor

Dama Pik

Napisany: 2005-07-05 Dodano: 2005-07-05 22:46:20

Ten wiersz przeczytano 765 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie