Mój świat
Niech to będzie wszystkim jasne,
życie co mam to jest moje.
Własne, skromne może ciasne,
lecz radosnym brzmi spokojem.
Słuchać raczcie wszyscy mili,
niechaj pnie się krzyk donośny.
Nie żałuję ani chwili,
ciągnąc byt uroczo znośny.
Nie chcę skarg wymuszać srogich,
bo przyszłości chętnie szkodzą.
Tak mi świat jest bardzo drogi,
oraz słowa gdy czas słodzą.
Wiedzcie wszyscy co ironią,
układ prawdy rwać zechcecie.
Mnie przed kłamstwem tylko bronią,
chęci życia w moim świecie.
Niech już będzie po wiek wieki,
spamiętane każde słowo.
Trzeba zawsze być człowiekiem,
nie postaci tej polową.
Wówczas życie twoje, moje,
odzwierciedli nam pragnienia.
Brzmieć radością i spokojem,
aż do życia zatracenia.
Komentarze (4)
Piękny jest Twój świat,strzeż go dobrze.
Ładny wiersz.Pozdrawiam serdecznie.
Zazdroszczę :)..poważnie..tego spokoju i co moje.. M.
Podpisuję się pod komentarzem LordReycery.
Całkiem dobra ta Twoja recepta na życie ;)