Moja droga

Jaka cisza...
Dotyka mojego ucha
Myśli moich nikt nie słucha
Co w pierwszych promieniach
Radością się mienią
Tyle przede mną
Biegnę...
By nasycić jeszcze
Swoją gościnę, Tu
Kolorem świata podarowanym z miłości
Śpiewem ptaka co w ogrodzie mym gości
I już ciepłem rozgrzana ziemią
Stopą bosą dotknęłam jej imienia
Zadumana...
Zanurzyłam się w tajemnicy
Twojego cierpienia
Myśli moich nikt nie słucha
A czasami sama jestem na nie głucha
Tylko wiatr,obracając karty Twojej Księgi
Czyta mi sens mojej podróży
Nie zawsze świętej
MD
Do Ciebie...

autor

Czrnoksięzniczka

Dodano: 2011-04-26 07:14:52

Ten wiersz przeczytano 570 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie