Moja przyjaciółka - Żyletka

Ten wiersz dedykuje JEJ - Żyletce, jedynej przyjaciółce, która rani a jednocześnie leczy.

Mam jedną przyjaciółkę,
ale za to dobrą
jest cała srebrna,
z małą, czerwoną kroplą.
Ona jest zawsze przy mnie
pomaga mi w potrzebie
i tylko dzięki niej
mogę czuć się jak w niebie.
Jest zawsze wierna,
nigdy nie zawodzi
tak bardzo pomaga,
jednocześnie szkodzi.
Ręce całe w bliznach
zakrywam rękawem,
chęć spotkania z Żyletką
zawładnęła moim ciałem.
Krew spływa powoli,
ogniście czerwona,
nie czuję, że boli,
bo ze mną jest ONA.
Gdy przecina me ciało
czuję się szczęsliwa,
szkoda, że ta ulga
nie jest całkiem prawdziwa.
Spojrzeć na te sznyty
tak bardzo się boję,
są takie straszne,
że aż nie wieże, że moje.
ONA jest moim nałogiem,
skończyć się z NIĄ nie da
i chyba też jest Bogiem,
bo prowadzi do nieba.
I choć jest mi wtedy dobrze,
to mam taką nadzieje,
że któregoś dnia
zbyt wiele krwi wyleje.
Trafię wtedy do nieba,
zmienię się w anioła,
a w kałuży krwi
zostanie ONA.

Dziękuje, za wszystkie wiadomości, które dostałam po napisaniu wcześniejszego wiersza :* Tylko ludzie trzymają mnie na tym świecie.. :(

autor

Poprostu_Monika

Dodano: 2006-12-17 13:19:42

Ten wiersz przeczytano 870 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie