Moja utopia

Nie pragnę gorącego pisaku pod stopami.
Nie pragnę widoku morza, co rano.
Nie pragnę twoich pocałunków.
Nie pragnę dotyku twoich dłoni.

Cóż mi z zielonego lasu?
Cóż z kolorowych łąk?
Niebieskiego nieba?
Miłości też mi nie trzeba.

Moja utopia to miejsce,
którego tu nie mam.
To miejsce, gdzie serce do Ciebie nie woła.
Tam nie ma czasu.

Nie popełniam tam błędów.
Nie grzeszę,
płakać też nie chcę.
Nie chcę wołać „jeszcze”.

Tam nie ma nieba.
Piekła też nie widać.
Nie ma ognia,
nie ma blasku księżyca.

Chyba marzę o nicości.
O czymś czego nie mam.
O spokoju ducha.
Chyba marze o względach u Boga.

autor

Boska_Nadzieja

Napisany: 2009-10-12 Dodano: 2009-10-12 21:16:03

Ten wiersz przeczytano 581 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie