Moja zwykła proośba
Usiądź przy mnie
i choć raz mnie wysłuchaj
Czy aż tak ranią cię moje słowa?
Ja nie wiem
Ja chcę tylko
abyć nie pogubił się w mroku
Spójrz mi w oczy
ja martwię się o ciebie
autor
elakwiecinska
Dodano: 2017-06-17 17:34:30
Ten wiersz przeczytano 391 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
lęki maleńkiej kobietki co wielką jest w swych obawach
Bardzo życiowe.
Uwaza agarom ze w slowie prośba jest o jedno o za
duzo;))))
zmienić bezwzględnie pozdrawiam
Kobiece troski w tych czterech ścianach,
tak zawsze, wszędzie, w nocy i z rana,
za dobre serca tak Was kochamy,
jakże to piękne, że Was tu mamy.
Elakwiecińska, przed nikim "nie można klękać",
widocznie nie jest Ciebie wart! Zamienić, na inny
model proponuję. Serdeczności:-)