Moja życiowa droga
Jedna z dróg którą idę,
taka sama jak inne,
a jednak wyjątkowa,
To moja droga, i tylko moja,
są na niej kamienie-
niby kawałki mojego życia,
każdy z nich ma swoją historie.
Często się potykam na tych kamieniach,
ale zawsze się podnoszę,
nie mogę sobie pozwolić na takie upadki, bo
wiem, że nikt mnie z nich nie podniesie,
Nawet ja sam już nie umiem z nich wstać,
ale muszę, bo życie leci dalej.
autor
Vill
Dodano: 2013-09-18 17:54:35
Ten wiersz przeczytano 1183 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
ładnie o życiu:) czasami mały ciepły promyk pomaga
wstać, może kwiat przy polnej drodze a może jest ktoś
tylko wystarczy rozejrzeć się dobrze...pozdrawiam
ciepło:)
I w ostatniej linii cały sens życia...
"ma swoją historię" na końcu "ę" albo ma "swoje
historie"
Pozdrawiam :)
Mnie raczej kojarzy się z prozą chociażtemat ciekawy.
Twoja droga, jest podobna do mojej, ale idę dzielnie,
nie zważając na kamienie . Pozdrawiam
Bardzo ładny,musimy mieć siłę by się
podnieść.Pozdrawiam.
ładny wiersz, pozdrawiam cieplutko
podoba mi
ładny wiersz...a życie to nie prosta droga ....
pozdrawiam:-)))
bardzo ciekawy wiersz pozdrawiam