Moje życie
Pamiętnik piszę,
ku pamięci.
Świat, który słyszę,
wciąż mnie kręci.
Świat, który widzę,
też mnie bawi.
Wcale nie szydzę,
chcę go sławić.
To moja sprawa,
moje życie.
Lubię też wstawać,
tak o świcie.
I późno w nocy,
kłaść się spać.
Znikąd pomocy,
trzeba trwać.
Pamiętnik piszę,
Są rozdziały.
Odtworzę ciszę,
świat mój mały.
Świat także duży,
wciąż istnieje.
Komu ma służyć,
czyje dzieje.
To moja sprawa,
moje życie.
Nie chcę udawać,
żyć w zachwycie.
Konać w radości,
bo szaleję.
Brak mi miłości,
nie istnieje.
Pamiętnik piszę,
zaraz koniec.
Kropką uciszę,
zgrzebne dłonie.
autor
Grand
Dodano: 2017-11-27 09:15:54
Ten wiersz przeczytano 618 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Piękny życiowy wiersz, pozdrawiam :)
pisz pisz dalej swój pamiętnik :) pozdrawiam :)
O, właśnie, pisz wspomnienia. Zatrzymaj chwilę na
długo.
Krótko, treściwie, spodobał mi się.
ładnie
Pozdrawiam
gdy zdrowie słabe wiek przygniata
a z czasem nie ma co zrobić
w człowieku czasem wena budzi się
cichcem chcesz czy nie i zaczyna płodzić