moje życie jest ruiną
Nie potrafię tak dalej żyć, nie potrafię
się oszukiwać
Cierpię strasznie, lecz ukrywam to, bo się
boje...
Boje się, lecz sama nie wiem, czego
Smutek przepełnia moje serce a ja wmawiam
sobie
Ze to minie, ale nie mija, lecz pogłębia
się coraz to bardziej
Zatapiam się w tym, nie szukam pomocy
Chociaż mam jej pełno na około
Czemu jestem taka głupia?
Czemu nie potrafię sama sobie pomoc?
Tylko patrzę jak moje życie staje się jedną
wielką ruiną
Która z każdym dniem wygląda coraz to
gorzej
Aż kiedyś runie i wtedy runę i
ja........
sobie samej
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.