Mokra muza

Jak nastroszony wróbel
siadła muza przy oknie,
strzepnęła krople wody
i nadąsana moknie.

Nie wejdzie, nie roześmieje się,
dzieli nas tylko szyba,
spojrzała na mnie z ukosa,
obraziła się chyba.

Grzeję ręce o kubek
siedząc przy stole bezradnie,
atrament w piórze wysycha,
papier słowa mi kradnie.

I jak tu pisać mam wiersze,
wielkie uczucia przyzywać,
gdy muza siedzi samotnie
mokra i nieszczęśliwa?

Pal licho rytmy i rymy!
Wejdź, to postawię kielicha
i przy płomyku świecy
będziemy razem wysychać.

autor

sosna

Dodano: 2009-10-18 00:05:04

Ten wiersz przeczytano 987 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie