Monotonia
poprawiony
Jak spokojna rzeka
płynąca swoim biegiem,
milcząca i ujarzmiona.
Wolna od porywów,
nieskora do burz,
wabi ku sobie rzesze poczciwych dusz.
O nic nie pyta,
niczego nie radzi,
tylko kocha.
Jak bezkresu przestrzeń
bez początku i końca,
była, jest i będzie.
W myślach, słowach,
gwiazdach, kołdrach,
powolna agonia
- monotonia.
autor
Jan Hieronimus
Dodano: 2019-04-30 22:00:26
Ten wiersz przeczytano 637 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Monotonia to coś niekorzystnego, a pojawia się co
chwilę i odejść już nie chce.
Ciekawy wiersz
Pozdrawiam
Jak dla mnie to przenośnia, do wielu dusz jakie
pochłonęły wody.
Zawsze można ją przerwać,
by zamieniła się w rwącą rzekę.
Dobranoc :)