Motyl

Wciąż cichy motyl szumi po bladych ścianach,
Wzbudzając litość w wędrówce moich oczu...
Bo przepłynęłam już przez pusty horyzont świadomości,
Teraz maluję czerwienią swe zobojętnienie...

Gdy rozpatrywałam każdą możliwość zbioru dźwięków,
Rozpłynęły się nagle w srebrny pył bezistnienia...

Więc zbyt żywy pejzaż snów na purpurowym dywanie,
Zbyt bliski bym kiedyś mogła go dotknąć...
Już nie pamiętam tego strachu nasiąkniętego olejkiem nadziei-
Został mi tylko swąd wypychający z wewnątrz powietrze...

autor

BlackWhite

Napisany: 2006-01-22 Dodano: 2006-06-07 15:34:58

Ten wiersz przeczytano 477 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie