Mrok

Mrok spłynął w nasze dusze głuche,
gęsta łza kręci się w oku,
lecz mimo tego oczy są suche,
bo dusza ciemna, broczy w mroku.

Spleciony warkocz cierpień ludzkości
ugina się pod masą mordu;
zmiażdżone serca, pogruchotane kości,
nieludzkich braci - cała horda.

I tak się toczę w otchłań piekielną
nożem wbijając w swe serce ostrze,
zamieniam byt w miłość śmiertelną,
tak chce - może to do Was dotrze...

autor

kazual

Napisany: 2007-01-10 Dodano: 2011-03-10 11:34:36

Ten wiersz przeczytano 741 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie