MROK

ciemność, widzę ciemność..

Czerń spogląda mi w oczy,
z trupio bladym uśmiechem.
Martwy powiew poranka
owiewa mi twarz.
Ostre ostrze pamięci
głęboko wbite w jaźń duszy
Obwisłe ramiona tych
Za których walczy już tylko strach.

W mroku dużo miejsca,
by się schować,
W ciemności tak gęstej
jak lepka smoły maź,
Coś szepcze " nie walcz o mnie więcej"
„Rozwiń skrzydła i prowadź".

Zwabiona blaskiem błyskawic
cisza wilgotna i niema,
Zabija i tak już martwe
czarne chwile
wypełzłe z pamięci błota,
Po brudnych głaszcze włosach...

Teraz będzie Zmiana klimatów wiersza, o miłości chyba już nie napisze.. Pozdrawiam :)

autor

Chmurka27

Napisany: 2005-07-07 Dodano: 2005-07-07 17:35:31

Ten wiersz przeczytano 654 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie