Mrok

Smutny i przygnębiający. Myśle, że w pewnym sesie
każdy z beja niósł taki krzyż.

ja też czasami mam dość .. ale gdy opadam zawsze jest
ktoś kto mnie podniesie .. mam nadzieję że i Ty masz
kogoś takiego bo nie chcę żebyś sobie coś zrobiła:)

Każdy ma chwile załamania, zwątpienia...i cierpienie
zamiast otworzyć nam oczy na pewne sprawy spycha nas w
zamknięty krąg , z którego ciężko się wyzwolić...ale w
takich właśnie sytuacjach najczęściej prosimy o pomoc
Boga..mam nadzieję, że Cię nie zawiedzie.

pożyjemy sobie razem będzie raźniej

Widać...żal...ból...cierpienie...wiersz podoba mi
się:) taki krótki a tak dużo mowi..

Piękny wiersz. Widzę, nie tylko ja mam... takie
wątpliwości. Mogę poprosić razem z Tobą... bo czuję w
sercu mrok.

Pamiętam kiedy to ja upadałam pod ciężarem mojego
krzyża. Może i o życiu narazie wiem mało, ale to co
wiem o cierpieniu przez drugą osobę ma dużą miarę.
Jezus dziwigał swój krzyż do końca. Chociaż ten krzyż
składał się z ludzkich grzechów to go dziwigał. Więc i
ty dasz radę uwież, wiem nie jest to łatwe, bo sama
się wacham. Ale myślę, że się uda...